26. april 2025

Aan het eind van het verhaal was de conclusie dat ze te weinig bij zichzelf was gebleven. Dat ze zich altijd teveel heeft laten hangen naar wat er om haar heen gebeurde. Je hoorde het altijd terug. Niet strak. Wel leuk en aardig, maar niet strak. En nu iedereen dat wist kon ze als muzikant ook zichzelf maar beter doorstrepen. Als zij niet goed genoeg was, waarom zou ze het dan nog doen? Ze hadden haar overtuigd dat het allerhoogste er niet in zat, dat was haar keer op keer verteld. Wat dacht ze...

16. april 2025

Zo bang. Zo bang. Over wat ze van me zouden vinden. Dat ik geinspireerd op het verhaal van hun moeder een aantal korte verhalen had opgenomen in m'n eerste boek. Bang, omdat een paar maanden daarvoor het contact met mij plots was afgekapt nadat ik voor iemand die ik graag mag, een tekst had geschreven. Bang om fouten te maken, ten koste van relaties me te uiten. Mijn vader had me er dikwijls op gewezen dat ik niet mocht schrijven over wat er binnen mijn familie was gebeurd. Schaamte....

28. maart 2025

Heel lang geleden, in een oord hier ver vandaan leefde eens een type mens, dat bekend stond als Bullebak. Bullebakken waren mensen die wilden heersen over anderen en over de aarde. Op zichzelf leken de mensen, het waren overigens meestal mannen, heel normaal in omgang, maar als ze de controle verloren, transformeerden ze in een Bullebak. Een genadeloze bullebak. Ze werden dan vuurrood, hun bloed raakte aan de kook en de knoopjes van hun shirt schoten los. Niemand was veilig voor ze. Iedereen...

28. maart 2025

Gister was voor nu mijn laatste theaterles, speltraining Bij Vrijdag, met les van Nina vd Woude. Ik vond het heel leuk om te doen. In de winter was ik ermee begonnen omdat ik graag sneller wilde leren schakelen. Zonder plan, gaan. Zonder schaamte improviseren. We sloten de lessen af met een 10 minutenimprovisatie, waarbij ik, als Melanie zijnde, samen met mijn bff Richard met autopech langs de weg stond in Portugal. Niks in de buurt. Richard en ik kwamen allebei uit hetzelfde strengchristelijke...

22. maart 2025

Zeg, hest dien verhoal aal kloar? Doe komst overal toch mit weg met dien proatjes en gesmoes Ik kiek deur die hin mien jong bist nog lang nait thoes Lulst recht wat krom is met dien dikke bek en vrumde streken hest aanderluu niks in de reken Zist aal met sputter op te zeuren Over dien menaren wilst noeit heuren Bliefst diezulf aal verstoppen in draank en leugens Gainaine kin die toch stoppen Zoas doe dust is echt nait pluus Ik bin haildail kloar met die En zet die vandoage uut mien huus

13. februari 2025

Brieven* Brief van m'n 8 jarige zelf, aan m'n 49 jarige zelf Moet ik nu een brief maken? Ik wil buiten spelen. Ik wil de frisse lucht inademen. Wie is die mevrouw toch. Ik dacht dat ik een jongen was, ben ik toch een meisje. En helemaal niet zo lelijk en onzeker als nu. Ik schaam me, ik had toch een jongen moeten zijn? Jongens krijgen veel meer kansen, en een gitaar. Ik kan niet geloven dat ik die mevrouw ben met die instrumenten. Ha! Heb ik nog steeds graag een kwast vast op te schilderen?...

13. februari 2025

Brieven* Brief van m'n 80 jaar, aan m'n 49 jarige zelf. Goh Silvia, daar zit je dan. Ik kan me nog goed herinneren dat je er doorheen zat. Dat je baalde dat klojo's jou niet serieus namen. Dat het niet lukte boos te worden. Goed dat ik op zoek bent gegaan naar mn eigen weg, met mensen die beter zijn geweest voor mij, blij dat kon ik schrijven niet meer hoefde te zwijgen over wat ik voelde. Dat m'n hart open durfde te gaan, soms heel even. Op het podium. En dat ik mijn vleugels helemaal...

10. februari 2025

Ik heb je aan de kant gelegd Je trok teveel aan mij Ik raakte uit het lood Nu kijk ik niet meer naar je voor mij is jouw wereld dood Ik zal je wel gaan missen Bij jou zocht ik houvast en vertier maar de ruimte die je innam bracht me geen plezier Jouw loze woorden vulden mij enkel met idioterie met je overtrokken drama dat ik dat nu pas zie Nu komt er ruimte om te dichten de tijd is weer van mij Ik kijk weer naar de zee Zie de leegte voor me En ben weer thuis in heimwee

07. februari 2025

Niet meer te behandelen. Een gevaar voor de samenleving. Zeggen ze. Jij slaat alles kort en klein. Wij, de maatschappij, willen jou niet. Zodra het kan gooien we je op straat. Nee, niet wij. Daar hebben we mensen voor, zodat wij het niet hoeven te zien. En wij weg kunnen kijken. Doen alsof jij er niet bent. De klappen kreeg je al vroeg. Je was als kind onhandelbaar. Je vader sloeg je. Je moeder verslaafd. Vuilniszakken op zolder. Gras tussen de tegels. Ratten in het schuurtje. Het dorp liep...

05. februari 2025

Ik zou het van de daken willen schreeuwen Zoveel als ik van je hou Ik zou het in je oor willen fluisteren Zoveel als ik van je hou Ik zou wel willen weten hoe ik mijn liefde voor jou kan meten Ik zou willen weten wat zoveel is Zoveel als ik van je hou Ik zag je lopen in de straat, draaide weg opnieuw teveel verlegen van jou