Als een sticker had ze zichzelf tegen hem aangeplakt. Hem gehoorzamen was haar grote deugd. Alles wat hij zei kon ze beamen en versterken. Ze was zo verliefd op hem. Dat hij schold op iedereen
die hem in de weg stond, nam ze voor lief, daar was ze inmiddels aan gewend. En hij kon het ook niet helpen, dit was nu eenmaal zijn manier van doen.
In de eerste weken was ze er heus wel eens over begonnen, maar tegen een driftkikker kun je blijven praten. Hij luisterde nooit. Ook niet naar haar. Hij gaf enkel opdrachten. Zij voerde ze uit. Doodsbang hem te verliezen werpte ze niets op wat uit haarzelf kwam, een tegenargument, een diep gevoel of intuitie, of iets anders waar hij onrustig van werd en niets mee kon. 'Ik voel goed aan wanneer hij er niks bij kan hebben, dan word hij driftig, en dus hield ik me na een paar uitbarstingen van hem steeds vaker stil.' Nu is ze op, en in therapie. Leeggezogen.
Ze zit bij me in de spreekkamer. Ik hoor haar vertellen over de erkenning die ze van haar vader heeft gemist en hoezeer ze nu dit bij hem zoekt, door hem altijd maar gelijk te geven. 'Maar het klopt niet,' zegt ze, 'hij laat me niet bloeien, hij behandelt me als slaaf, en ik weet niet hoe ik van hem los kom.' Ik zeg niks, na een korte stilte vervolgt ze: 'Hij is bang, bang zijn miljoenen te verliezen op zijn werk, en dat levert hem veel stress op.' Ze vertelt me hoeveel risico hij in z'n leven heeft genomen als projectontwikkelaar en hoe hij moet slagen. 'Hij zoekt zo naar erkenning van de grote jongens, om gek van te worden. De wereld moet zien dat hij anders is dan zijn vader.' En jij, vraag ik na een tijdje, 'hoe is het met jouw risico's? Hoe staat het met jouw leven?'
Ze slikt een keer en begint te snikken: 'Samen zouden we het redden, samen zouden we al zijn vijanden verslaan. Ik heb hem lang op handen gedragen..... maar ik kan niet meer.... ik ben helemaal op....'
Ik draai me naar haar toe, zeg dat ik haar geloof, daarop legt ze haar hand in de mijne. 'Dat ik dit nu pas zie.' zegt ze beteuterd. Ik zeg niks en kijk voor me. M'n bijbeltje ligt open bij het verhaal over de Barmhartige Samaritaan.