Ben je voor The Beatles of The Stones? dat werd mij gevraagd ergens op de middelbare school. Ik vond de vraag raar, want de bands maakten totaal iets anders in mijn beleving, dus hoezo moest ik voor of tegen zijn?
Voor of tegen ben je in oorlog, of in sport, of in je verbeelding. Voor of tegen ontwikkel je een beeld van de ander dat niet klopt om je er tegen kunnen afzetten, en zo de groep waartoe je wilt behoren te versterken.
In de kunst hoef je je niet te groeperen, want kunst bevindt zich in een vrije zone. Een zone waar geen wedstrijden zijn, waar ieder zijn eigen pad bewandelt, en zich laat inspireren door een ander. Er is geen enkele noodzaak de ander te verslaan, beter te zijn dan wie dan ook. Succes en beroemd zijn zeggen doorgaans net zoveel over ondernemersgeest, smaak als over kwaliteit. Of zoals Fred Eaglesmith zingt 'Fame doesn't take away the pain, it just pays the bills.'
Laatste werd ik op Songfestival Drenthe, en er kwamen mensen naar me toe, zich haastten te zeggen dat ik wel een goed lied had, goeie muzikanten, authentiek en meer troostende woorden.
En hoewel ik tijdens de uitzending allang blij was dat de opname redelijk klonk, ging ook ik even aan mezelf twijfelen. Ik moet ook bekennen dat ik geen besef van wedstrijd of concurrentie in mijn bloed bespeurde. Dat had ik als kind bij de zwemwedstrijden van school ook al niet, want hoewel ik destijds vaak de snelste was, vergat ik dromeriger als ik was steevast om aan te tikken. In de wedstrijd kreeg ik vooral lieve onverwachte berichten van familie, en anderen waarvan ik niet eens wist dat ze zouden kijken of stemmen. Dat was winst dat me raakte.
Ik had voor Songfestival Drenthe een lied gemaakt dat er uit moest. As Ik Die Weer Zai. Op de avond van de uitzending was al snel duidelijk dat ik niet zou winnen, en had ik die avond danook te doen met hij die dacht dat hij eerste zou worden, en op het laatst werd verslagen.
Ik had een mooie, leerzame en prikkelende avond, en gewonnen, namelijk het inzicht dat akoestische muziek veel minder aanwezig is in de wereld dan present in mijn leven, dat wat mij raakte onderaan eindigde, dat commercie en rootsmuziek een dramatische combi is. Niets ten nadele van de winnaars, die met een goed lied en op hun mooie eigen manier een mooie fanclub om zich heen hebben verzameld.
Dankbaar dat ik mee kon doen, het bracht inzichten en het was een vuurtje in m'n ontwikkeling. De enige wedstrijd die er is voor mij was, is de wedstrijd die ik voerde in m'n eigen hart en hoofd. Het steeds mooiere dingen willen maken, het talent, en de kansen en beperkingen waar ik mee te maken heb. Dat wat ik er van maak in het moment, met de mensen om me heen, op het pad dat voor mij open ligt. En in die wedstrijd heb ik afgelopen weken alleen maar gewonnen, het maken inspireert het maken.
Een paar jaar geleden had ik niet gedacht dat ik het in me had; een eigen lied opnemen, met fantastische muzikanten. Het plezier dat ik beleef aan het verzinnen. Het opnemen, het bedenken hoe ik iets wil hebben klinken. De lol die ik heb in dat eigen universum. Daar waar ik het best tot mijn recht kom. De kanalen die er opengaan, dat ik mag ontdekken. Soms en misschien vaker dan ik vermoed voel ik dat het naadloos aansluit op dat wat er in de werkelijkheid zich aandient. Ik ben en blijf toch een dromer.
Enfin, As Ik Die Weer Zai kun je hier beluisteren. Het gaat over de vragen die rijzen en verwarring die ontstaat als een nieuw, goed en intensief contact dat je met iemand hebt van de een op andere dag door de ander wordt gemeden.
Het lied kwam tot stand met medewerking van Thijs Vrolijk (gitaar), Joshua ten Doornkaat (fiddle & harmony vocals), Jeroen Schmohl (dobro) + Loes van Schaijk (harmony vocals) en Ruud Hermans (mix & master). Ja apetrots ben ik op het eindresultaat, m'n eerste single. En ik ga de release vieren met een kleine zomertour, van Mond tot Mond, op akoestische fiets met gitaar. Info volgt.
#asikdieweerzai
#songfestivaldrenthe