Brieven*
Brief van m'n 8 jarige zelf, aan m'n 49 jarige zelf
Moet ik nu een brief maken? Ik wil buiten spelen. Ik wil de frisse lucht inademen. Wie is die mevrouw toch. Ik dacht dat ik een jongen was, ben ik toch een meisje. En helemaal niet zo lelijk en onzeker als nu. Ik schaam me, ik had toch een jongen moeten zijn? Jongens krijgen veel meer kansen, en een gitaar.
Ik kan niet geloven dat ik die mevrouw ben met die instrumenten. Ha! Heb ik nog steeds graag een kwast vast op te schilderen? Acht ben ik nu, mevrouw, ik speel graag met de wolken. Kijk want in de wolken zie je dieren, varkens en draken en soms ook een phoenix. Ik verveel me hier verder in dit kutdorp. Maar ik ben blij dat ik straks kan gaan waar ik wil. Reizen en mooie mensen ontmoeten. Muziek maken. Dat ik ooit het applaus kan verdragen, en er van zou genieten. Ha! Dat ik ga dansen met mensen die ik leuk vind, had ik ook niet verwacht.
Als ik maar blijf leren, zeiden ze, dan kom ik er wel. Maar het is anders, het is blijven spelen met wat er is, dan komt het leren vanzelf. Ha dat ik mijn vrienden gevonden heb, ook al zijn het maar een paar, en zie ik ze niet zo vaak, dat is mooi.
Nu ik hier weer zo op het hekje van het schoolplein is het goed om te weten dat er mensen zijn waar ik me thuis bij voel. Die geen mensen in elkaar trappen. Waarom doen jongens dat toch? Ik snap er niks van. Maar als jongen kun je wel beter wapenen. Dan is een grote bek hebben okay. Meisjes moeten zich gedragen, zeggen ze. Maar ow wat heb ik zin om te schreeuwen. Doe us lief! Doe us aardig!
Maar ik kan schreeuwen wat ik wil, ze snappen toch niet wat ze aanrichten. Ze zien het gewoon niet. Blij dat ik ben blijven spelen zeg! Wauw, en heb ik in stad gewoond! Ha! En ga ik voor mijn 50ste vaak op reis, alleen! Naar Amerika zelfs. Wauw dat ik dat ga durven en doen. Trots om mezelf, het is dus mogelijk om uit de gevangenis van dit bestaan te ontsnappen. M'n eigen weg te gaan, en afstand te nemen, open te gaan, te bloeien en met je hart los te komen van de mores van je afkomst.
*
Ik ben bezig met het boek 'The Artist's Way' van Julia Cameron. Fijn boek. Elke ochtend schrijf ik zodra ik wakker word, zonder nadenken drie a4tjes. Verder staan er andere opdrachten in, zoals een brief schrijven aan mezelf vanuit het perspectief van mm 80 en 8 jarige zelf.