Er was eens iemand, die zei: ' Dit is een krachtplek. Hier komen lijnen bij elkaar. Energie. Hier is Maria Magdalena geweest.' Iemand anders zei: 'Ja dat voel ik ook.' Toen kwam er weer een ander, een deskundige, en die zei: 'Ja het is zo, dit is een hele bijzondere plek.' Er werden verhalen geschreven, waarin de magie van de plek werd benadrukt. Er kwam een influencer, en die zei het ook: 'Dit is een krachtplek. Hier heeft ze gewoond.' Steeds meer mensen geloofden het verhaal. Het werd wereldwijd bekend.
Ik was in de buurt, dus ik dacht laat ik eens kijken. Dus ik rijd er heen. Betaal 5 euro voor het parkeren en loop het dorpje in. Souvenirswinkeltje. Kerkje. Mannen aan het klussen. Enkele amerikaanse toeristen. In een boekwinkeltje allemaal boeken over Maria Magdalena en wierook. Esoterie. Spiritueel. Het echte verhaal. You name it.
Ik loop door het dorpje. Ik zit even het kapelletje, en denk: 'Ik voel niks. Ik voel geen krachtplek. Ik voel geen energie. Ik voel hoogstens walging van de handel die vaart op oude verhalen.' Na
een half uur vertrek ik weer. 'Viel me tegen,' zeg ik tegen mezelf.
Een paar uur later, loop ik een prachtige wandeling. Het is hier heel stil. Ik geniet van het uitzicht, van het leven, ben vervuld van enorme dankbaarheid dat ik dit mee mag maken. Ik pluk melodietjes uit de lucht en loop uren te zingen. In m'n hoofd. Als ik 's avonds in m'n vuurtje zit te kijken, denk ik terug aan dat dorpje. Op die heuvel. En zie hoe ik me nu voel. Dat heeft natuurlijk allemaal niks te maken met die krachtplek. Of toch?