Kan iemand dat hoofd van mij even uitzetten, want het gaat zo tekeer. Het praat de hele dag en bedenkt nog veel meer. Ik wil rustig ademen van in en dan weer uit, maar dan wil de trein door, blaast de conducteur alweer op zijn fluit.
Als ik dat fluitje nu eens afpak, en zeg ik ben er nog niet uit, dan zal mijn trein toch moeten stoppen met vliegen op geluid. Ik wil hier in dit moment blijven. Met aandacht. Hoe gaat dat ook alweer?
Ik kijk maar naar mijn adem, dat vertraagt nu langzaam wat, ik wil niks meer bedenken, ik ben mijn hoofd zo zat. Ik ga weer liggen op mijn bed en luister niet naar haar gezeur. Doe het licht maar uit mevrouw de conducteur.
Daar is het slaapvrouwtje, ze blaast zachtjes op het fluitje, ik hoor de eerste vogels weer. Zie mijn buik nu rustig op en neer gaan, een nog een keer maar weer.
Nog een keer.
Zie mijn buik nu rustig op en neer gaan, een nog een keer maar weer.
Nog een keer.
Zie mijn buik nu rustig op en neer gaan, een nog een keer maar weer.
Nog een keer en ik kom aan in dromeland en hoor mijn hoofd niet meer...
.... nog even ik kom aan in dromeland en hoor mijn hoofd niet meer..........
.............nog even ik kom aan in dromeland en...
hoor....... mijn...................h o o f d . . . . . . n . . . i . . . .e . . .
t . . m . . e . . e .
. . rrrrr