Lambert Schomaker
Valthermond
13 november 1947 - 29 mei 2024
Op 29 mei is mijn vader Lambert Schomaker in zijn slaap overleden. Onderstaand In Memoriam, heb ik op 4 juni tijdens de uitvaart in de RK kerk op Zandberg, uitgesproken. Lambert is in besloten kring gecremeerd, waarna een bluegrassjamsessie bij Poolshoogte met zijn vrienden en familie volgde.
In Memoriam
Pap, de laatste keer dat ik je sprak, was dinsdag 28 mei. Je belde, je was vrolijk. Ik ook, want je belde. Je belde!
Dit was voor mij klein geluk. De laatste dagen van je leven waren goed. Je was heel vrolijk. Je had met Annie in de auto door Groningen getoerd, net zoals we vroeger wel eens deden, stukkie toeren, en jullie zijn vorige week zondag nog naar de dierentuin geweest, net als we vroeger vaak deden.
De laatst keer dat ik je zag was 1,5 week geleden. We zaten buiten, achter thuis. Je moest je boontjes nog poten, en je was druk met de wijn die je vorige jaar weer had gemaakt van je eigen druiven. De gist was er uit. Je kon het drinken.
(Lantaarntje)
Die avond vertelde je over dit eenvoudige lantaarntje, en zoals bij alles wat je om je heen had verzameld, en dat was nogal wat, had je een verhaal. Je vertelde heel graag...
Deze lantaarn had zoals je zei, had 20 jaar op het graf van je moeder gestaan. Grietje Mooibroek. Je was gek met je moeder, en na haar dood maakte je elk jaar samen met Annie haar graf schoon. Ik vroeg je achter 't huis, of je je moeder wel eens miste. Ik kreeg geen antwoord. Te gevoelig om over te praten. Dit lantaarntje nemen we vandaag onderweg mee.
De relatie met je moeder komt ook naar voren in een lied. Suppertime. Een lied dat jou diep raakte. Suppertime. Het mooiste moment van de dag, als je moeder je roept omdat het eten klaar is. Dat je binnen moet komen. Dat het werken er op zit. Dat er te eten is. Dat er eten is...
Je gaf me de avond dat we elkaar spraken ook een koffer mee. En in die koffer zaten boekjes muziek waaronder folkmuziek uit Nederland en onze streek. In die koffer kwamen je passies bij elkaar, verzamelen, muziek en je eigen geschiedenis. En over je eigen geschiedenis wist je heel erg veel....
Zo leverde je een belangrijke bijdrage aan cultureel historische waarden van Valthermond. Je ontdekte het vervenershuis en zorgde je ervoor dat het een rijksmonument werd. Je organiseerde verhalenavonden op de begraafplaats voor in Valthermond. Je zorgde ervoor dat het kunstwerk 'De Modderman' er kwam, en een gedenksteen om WOII te herdenken. Je schreef regelmatig verhalen die je publiceerde op facebook en je deelde graag je ruime, soms zeer gedetailleerde kennis over de geschiedenis van Valthermond. Je gaf drie boeken uit met verhalen gebaseerd op het leven in Valthermond, waaronder ook in het Veenkoloniaals. Je leverde een belangrijke bijdrage aan de geschiedschrijving van het volk dat de Veenkolonieën in de 20e eeuw ontginde, verbouwde en bewoonde. Je bouwde een plaggenhut voor jullie huis 'De Grauwe Polle' waardoor het verleden voor veel mensen tot leven kwam. Je maakte jaarkalenders met foto's van vroeger.
Je leerde ook veel mensen persoonlijk kennen, luisterde naar hun verhalen en tekende heel gestructureerd meer dan 70 levensverhalen op van Valthermonders die voor WO II geboren zijn.
Maar het allergrootste geluk dat jou in je eigen verhaal overkwam.... was Annie. 'Zij heeft mij gered' zei je vaak. Je kon met haar goed praten over het overlijden van je broer Gienus. En met Annie begon je een nieuw leven. Met een eigen huis aan het Zuiderdiep. Vrijstaand. Je wilde niet 'in de bouw' wonen. Het werd het huis op nummer 235 waar je op 29 mei woensdag in je slaap overleed. Het huis hebben jullie samen verbouwd, en jullie hebben samen hard gewerkt, heel hard gewerkt. Je wilde ver weg blijven van de financiele armoede waarmee je bent opgegroeid. En ook voor mij en Dennis, wilde je het allerbeste.
Er was meer groot geluk. Dat was folkmuziek. Je hebt heel veel muziek georganiseerd, concerten en festivals. Eerst in Valthermond, bij cafe Been, halverwege de jaren '80, later aan de Vrijheidslaan, onder de naam 'Colonial Country Club' en vanaf 1997 in Ter Apel en bij Poolshoogte onder de naam 'Boet'n Deure' en tot slot organiseerde je tot een paar jaar terug huisconcerten op 235. Het was vaak roeien met de riemen die er waren, en daarin was je heel creatief. Je hebt op deze manier een hele belangrijke bijdrage geleverd aan oldtime- en bluegrassscene in Nederland, en je vond hierin ook een thuis.
Groot geluk vond je ook in je kleinkinderen. Je bent, en terecht, zo ontzettend trots alle vier. Thekla, Luka, Florian en Marilou. Je straalde van geluk toen je hen voor het eerst in je armen nam.
Je voelde je heel verbonden met de mensen om je heen, en bij jou thuis stond de deur, de achterdeur, ook voor iedereen open...
Je was trots op wat je had bereikt, ook al had je dikwijls het gevoel dat je dat niet werd gegund.
Naast het geluk dat je met Annie beleefde had je ook zorgen. Zorgen over de toestand in de wereld, het verdriet dat er toch weer oorlog is gekomen, zorgen of het wel goed zou komen met je kinderen. Pijn dat je met je bedrijf moest stoppen. En pijn omdat relaties met mensen om je heen soms vastliepen.
Met respect kijken we hoe jij wegen gevonden hebt, om om te gaan met je zorgen en je pijn. Je hebt jezelf een wereld gecreeërd en omarmd waarin je altijd je toevlucht kon nemen. Hier in de kerk, in muziek en in de verhalen die je schreef. De pijn die je had vanwege je reuma en je suiker heb je gedragen, samen met Annie, die jou zo liefdevol heeft verzorgd. 'Annie is heel goed voor mij' zei je vaak. En dat is zo waar. Met haar heb je het enorm getroffen. Bedankt mam.
En zoals jij vaak ook niet de woorden had, zo heb ik nu de woorden nog niet om te zeggen hoe dankbaar we zijn voor wat je ons hebt gegeven.
Wat ik doel te zeggen.
Pa, we hebben zoveel met je beleefd, we hebben met elkaar gelachen en met elkaar gestreden. Er zijn nog zoveel verhalen over jou te vertellen en zoveel verhalen die ik niet ken. Je hebt alles gedaan wat binnen je mogelijkheden lag om Annie en Dennis en mij een goed leven te bezorgen.
We wensen je een gezegende overtocht, waar jij in geloofde en je moeder op je wacht.
Je hoeft je geen zorgen meer te maken over ons.
Zoals jij voor iedereen de deur open had, zo kun je nu in vrede binnengaan...
Suppertime Jim Reeves/White Mountain Bluegrass
Only along for the Ride Hugh Moffatt
We Shall Overcome Pete Seeger
