Ongerijmd Verdriet


Er zit een scheur in mijn hart, en die zit er al zolang ik weet. Het is aangeboren of ging naar binnen toen ik de rits niet dicht deed


Die scheur heelt langzaam of misschien ook helemaal niet. Je moet denk ik wat geluk hebben met wie je in het leven ziet


Soms kreunt de scheur. Dan trekt de wond weer open. Dan toont het ongrijpbare gemis zich weer. Dan vindt mijn hoofd een oorzaak, maar mijn heimwee doet dan heus niet minder zeer


Dan zit ik weer met mijn ongerijmd verdriet

De tijd verdrijven lukt me dan ook niet

 

Dus blijf ik dan maar even zitten

huilend op een steen

tot mijn tranen op zijn

Straks dans ik weer door het leven heen