Lang had ik op hem gewacht. Hij zou mij vertellen over zijn geheimen. Zijn mislukkingen en heldendaden. Zijn verdriet en zijn trots. Ik wilde ze horen, en hem er mee verslaan.
Winnen. Ik zou zeker weten winnen. Dat was de enige weg. Het laatste woord zou voor mij zijn.
Hij maakte het in me los, de stille onuitgesproken woede. Nu zou de wereld er van weten. Het ongeziene deel in mij. Mijn onvermogen. Ik koos hem. Hij, die geen fout had gemaakt. Die er alleen maar was en waarvan geen mens wist of hij zichzelf hier had gewenst.
Hier pak het aan, zei ik. Ik maak je kapot. Wraaklustig sloeg ik hem neer. Hij liet het over zich heen komen. De slappe zak. Hij stierf terwijl hij bad, en fluisterde zacht dat hij mij al die tijd had lief gehad.....