Wat doe jij hier dan toch. Deze wereld is echt geen plek voor jou. De mensen zijn in oorlog met zichzelf en met elkaar. Ze zitten niet op jou te wachten.
Niemand kan jou de liefde geven die je nodig hebt. Ook ik schiet tekort. Ik zie je niet zoals je bent. Ik ken je niet zoals je gekend bent. Dit gebrek sleep ik met me mee, terwijl jij dit me allang vergeven hebt. En elk jaar lig je weer te wachten tot ik je lief heb, zoals jij mij en de wereld lief hebt.
Pak mij maar bij de hand. Leer me hoe ik je vast moet houden. Leer me met jouw ogen te zien waar ik blind voor geworden ben.