Klein schermpje



Zo'n 35 jaar geleden. Ik was 12 jaar. In Handje Contantje, een huis-aan-huiskrantje met advertenties, het vroegere marktplaats, stond een advertentie met een kleine televisie. 55 cm. Ik had wat geld gespaard en vroeg aan mijn vader of ik de televisie mocht kopen. Voor op mijn kamer. Eigen plek. Het mocht.



We gingen op pad. De televisie stond bij oudere mensen in de keuken. Het beeld was heel goed. Mijn vader - in tegenstelling tot mij een goede handelaar- zei me: 'Zeg maar dat je bijna genoeg geld hebt, misschien krijgen we hem dan wel voor minder dan de vraagprijs.' Dat deed ik. Erg ongemakkelijk speelde ik het spel mee. Het werkte, en de televisie ging mee naar huis. 


Blij zette ik het op mijn kamertje. Op mijn eigen plek. Acht zendermogelijkheden. Geen afstandbediening en aan mijn nieuwe aanwinst zaten knopjes waar je uren moest draaien om een zender te vinden. En als je niet goed draaide, zat je er zo naast. Zes zenders hadden we. Drie Nederlandse zenders, en drie Duitse. Het apparaat deed het goed, en ging mee naar Groningen. En later ook richting Utrecht. 


Daar kwam met mijn eerste baan de welvaart mijn leven binnenfietsen. Met een woonkamer waar een 55 cm scherm niet in paste. Vanaf de bank kon je de bewegingen op het schermpje nauwelijks zien. Er moest 'noodzakelijkerwijs' een grotere komen. Een beetje zoals pubers nu een telefoonabonnement met meer data nodig schijnen te hebben. Zoiets. Maar goed, mijn televisie met uitstekend beeld en geluid ging naar zolder. Als tweede televisie. Het verdween uit beeld. 


Tot ik bij de volgende verhuizing het draagbare bakbeest weer tegenkwam. Hij deed nog. Zonde om weg te gooien toch? Toch weer mee. Vraag me niet waarom. Vier jaar geleden kwam ik hem bij de laatste verhuizing weer tegen. 'Leuk als decor op een podium,' dacht ik. Zo'n retrotelevisie. Dus mijn eerste eigen grote uitgave moest toch weer mee. Daar stond hij weer. Achterin de kast. 


Nu ben ik vandaag aan het opruimen, en nu is het echt genoeg. Het ding heeft al jaren met mij niks te doen. Ik kijk ook al jaren geen televisie meer. De tientallen zenders die er inmiddels op zijn gaan aan mij voorbij. Net als netflixen. 


Er is natuurlijk nog steeds niks mis met mijn apparaat. Waar ik heel zuinig op ben geweest. Alleen met een antenne kun je geen zenders meer ontvangen. En ik weet ook niet of de coaxkabel nog wordt gebruikt voor televisie. Ik trek het bakbeest uit de kast. Op naar de kringloop. Klaar om terug te geven aan de natuur of een verzamelaar. Een tijdperk is een verhaal geworden. 


Ondertussen ga ik terug naar die gelukkige tijd dat ik een klein kamertje had. Met een pickup. En twee platen. En een klein schermpje met maar liefst zes zenders. Hoeveel ben je nodig?  


Zometeen maar weer buiten spelen. In de regen. Veel leuker dan loeren naar een klein schermpje.