Vandaag heb ik het paringsgedrag van strontvliegen bestudeerd. En in de stront zat ook een meikever. Bijna verdronken. Dood te gaan. En terwijl ik er bij zat, zat ik me even af te vragen of ik die kever nu zou moeten redden van zijn ondergang, of niet.
Ik had dat laatst ook met een ekster die achter het huis uit zijn nest was gejaagd door een stel kauwen. Natuur. Die ekster liep met een kapotte vleugel door de tuin te hinken. Ik dacht 'oef moet ik die nu de nek om draaien, of de dierenambulance bellen?' En terwijl ik nog zat te twijfelen was mijn autonome levensgezel veel resoluter. De dierenambulance moest komen. Zo geschiedde. Auto helemaal heen en weer van Emmen. Voor een vogel. Maar goed, die ekster werd wel gered.
Nu zit ik vandaag dus te kijken naar die meikever die het echt niet makkelijk heeft en denk ik daar aan terug. Nee ik draai de meikever de nek niet om. En je verklaart me voor gek als ik de dierenambulance bel voor een kever. Dat snap ik. Dit is de natuur.
Maar ik zat wel even te denken waar de grens dan ligt bij welke dieren gered moeten worden door de mens. Hoe de relatie management van de aarde en storingsonderhoud in de natuur in elkaar steekt. Wat moet gered worden; tijgers, edelherten, paarden bij de Oostvaardersplassen, eksters, bijen, muggen, andere insecten? Zeg het maar. Welk klimaat hebben we zelf geschapen en wat komt als het om uitsterven gaat aanwaaien? Voor ik er op bedacht was zat ik te denken dat ik er ook niet zoveel aan kan doen dat de boel zo uit balans is buiten en het zo'n zooitje is in de grote mensenwereld.
En al die tijd lag die meikever voor mijn ogen echt vreselijk te creperen. Voor mij dus zinvol, maar de antwoorden bleven mooi uit. Ik moet dus maar weer eens op zoek naar figuren die hier voor doorgeleerd hebben, voordat ook de laatste meikever gevlogen is en ik niemand heb gebeld...