Vision

Vision
Vision



Dit schilderij is geïinspireerd op het 11e visioen van Hildegard von Bingen. Over de aanleiding schreef ik hier eerder. 


Hildegard (12e eeuw) was mysticus, genie, componiste en zo nog wat meer van die dingen. Een deel van haar 11e visioen gaat als volgt: 



'Toen opende zich haar schoot als een knooppunt van vier wegen waardoor een grote mensenmenigte naar binnen trad.


Maar de vrouwenfiguur die ik voor het altaar had gezien, werd mij nu weer op dezelfde plaats getoond, maar op zo'n manier dat ik haar alleen vanuit het midden van haar lichaam naar beneden zag.


Ze had van haar navel tot de plek waar je de vrouw kunt herkennen verschillende schilferige plekken. Op hetzelfde punt in de vrouwelijke cognitie verscheen een afzichtelijke pikzwarte kop met vurige ogen en ezeloren en met neusgaten en een mond als die van een leeuw. Hij kneep zijn mond wijd open alsof hij zijn vreselijke ijzeren tanden vreselijk aan het slijpen was. Maar van dit hoofd tot haar knieën was deze gestalte wit en rood en gehavend als door veel ellende; van haar knieën tot de twee horizontale strepen die de enkel erboven raakten en wit leken, ze zag er bloederig uit. ' 



In het 12e visoen van Hildegard wordt onder andere de kop getroffen door de bliksem waarna hij van de berg rolt, daarna verschijnt Christus in helder licht aan de grote moeder.  


Bloed wordt in joods christelijk context meestal geassocieerd met bloed van het offer voor alle mensen, het lam Gods; Christus. Dit idee gaat terug op de offercultus van dieren. Voor deze tijd was vrouwenbloed heilig, niet alleen als een teken van vruchtbaarheid. Menstruerende vrouwen hadden contact met de goden. Dit heb ik dikwijls gelezen in hypothesis op basis van archeologisch onderzoek en geschriften. Met de invoering van de offercultus kreeg vrouwenbloed wellicht een duivelse connotatie, en het vrouwenlichaam idem dito. Het was alleen goed voor het voortbrengen van nageslacht. Wilde je dat niet, dan was non worden dikwijls een vluchtroute.* Het lichaam en vrijen belandde in de schuld-en schaamtezone. Hildegard ideeën stonden haaks op deze cultuur. Voor haar was elk lichaam een tempel, zij verbond het wezen van de mens als geheel met de kosmos en was wars van lichamelijke (zelf)kastijdingen die in de middeleeuwen werden gebezigd. 


Terug naar Hildegards visioenen. Er zijn mensen die schrijven dat Hildegard heeft gezien hoe de kerk ten onder gaat aan zijn eigen monster. Ik weet niet of dit waar is. Mensen verkopen wel vaker flauwekul. Ik neem Hildegard desalniettemin graag serieus. Ze schrijft zo mooi. 


Bijgaand een collage van foto's van het wordingsproces van mijn schilderij 'Vision' die ik voor de aardigheid bijvoeg. 



* Hildegard werd overigens als meisje door haar familie aan het klooster geschonken, wat niet ongebruikelijk was in die tijd.